Prolog

Monachium, 1 lutego 2014.

Osiemnastoletnia Lena Lahm z zafascynowaniem przeglądała pozew rozwodowy, który przygotowała jej matka dla swojej klientki. Pani Manuela Lahm, rodzicielka dziewczyny, była jednym z najlepszych prawników w Monachium. Nie było takiej sprawy, którą by nie wygrała. I co najważniejsze, jej klientami były tylko i wyłącznie kobiety. Lena od dziecka podziwiała matkę i chciała pójść w jej ślady. Dlatego dokładnie przykładała się do nauki od pierwszych lat szkolnych, a liceum wybrała to, które miało klasę prawniczą. Dużo czasu spędzała na nauce jak i w prywatnym gabinecie matki przeglądając akta i pozwy. Wchłaniała wiedzę jak gąbka. Była dumą domu, ale miało to też złe strony. 

Otóż Lena nie wiedziała co to zabawa. Nie lubiła chodzić na imprezy do klubów. Czuła się tam nieswojo. Wolała zaszyć się w domu pod kocem z książką w ręce. Ale nie zawsze tak było. Wszystko zmieniło się po bolesnym rozstaniu z Bastianem, pierwszą miłością Leny. Cóż ... o ile rozstaniem można nazwać zostawienie szatynki dla innej dziewczyny. Osiemnastolatka długo nie mogła się po tym pozbierać i gdyby nie Lina ... właśnie! Lina! Lina to starsza o dwie minuty siostra Leny. Tak, są bliźniaczkami. I mimo że na zewnątrz są prawie identyczne, to wnętrza mają diametralnie inne. Lina ma szalony charakter i kocha podróże, Lena jest spokojna i marzy o zostaniu prawnikiem. W każdym bądź razie, gdyby nie "starsza" siostra Lena kompletnie zamknęłaby się w sobie. Osiemnastka całkowicie straciła wiarę w miłość, przestała ufać płci przeciwnej ...

Dźwięk telefonu tak zaskoczył Lenę, że z wrażenia upuściła pozew. Spojrzała w stronę drzwi za którymi siedziała sekretarka mamy, po czym schyliła się zbierając papiery. Zanim dosięgnęła ostatnią kartkę, do środka wpadła blada pani Martin i spojrzała na nią ze strachem.

- Lina ... - szepnęła. Osiemnastolatka, nadal klęcząc obok biurka, zbladła czując że coś musiało się stać z jej siostrą. Jak zwykle musiała wpakować się w tarapaty i to na dwa dni przed wyjazdem. Lina była w trakcie przygotowań na wyjazd do Soczi. Dwa miesiące temu zapisała się do klubu kibica, którego członkowie wybierali się grupą do Rosji, aby dopingować niemieckich skoczków narciarskich. Lenę nie bardzo obchodził sport, za to Lina uwielbiała zapisywać się do różnych klubów kibica i wymachiwać szalikiem na imprezach sportowych. Ale taka już była, a w tej chwili jej wyjazd stał pod wielkim znakiem zapytania. - Dzwonili ze szpitala. Linę potrącił rowerzysta.

- Wszystko z nią w porządku? - Lena nareszcie zerwała się z kolan, po czym podbiegła do wieszaka po swój płaszcz.

- Nic mi nie chcieli powiedzieć ... - zaczęła sekretarka, ale osiemnastolatka już jej nie słuchała. W biegu złapała torebkę, po czym wybiegła z gabinetu. Po drodze próbowała dodzwonić się do matki, ale niestety włączyła się jedynie poczta głosowa. Lena, domyślając się iż rodzicielka musi być na sali rozpraw, machnęła na taksówkę.

Pół godziny później, stała w sali szpitalnej patrząc z politowaniem na siostrę, która z uśmiechem leżała na łóżku z gipsem na ręce. Obok niej, siedział skruszony rowerzysta, po raz kolejny przepraszając. Lena wywróciła zniecierpliwiona oczami. Lina kompletnie nie przejmowała się urazem ręki, a jedynie flirtowała ze swoim "oprawcą" doprowadzając siostrę do szewskiej pasji. No bo jak można być aż tak nie poważną osobą?! Młodsza siostra jedynie westchnęła, chcąc zwrócić na siebie uwagę. Lina spojrzała na nią zdziwiona, unosząc brwi ku górze. Rowerzysta, który jak się okazało miał na imię Marco, pożegnał się ze swoją "ofiarą", po czym zostawił siostry same.

- Tacy przystojniacy mogą mnie potrącać codziennie. - Lina westchnęła rozmarzona, patrząc w sufit. Salę przeciął dźwięk prychnięcia jej młodszej siostry, co spowodowało obudzeniem się z marzeń. - No co?

- Nie uważasz, że to trochę chore? Facet wpada na Ciebie rowerem, masz przez niego złamaną rękę, przekreślony wyjazd do Soczi ... a Ty ... robisz do niego maślane oczy!

- Co w tym złego, skoro jest przystojny? - zaśmiała się poszkodowana bliźniaczka, ale pod wpływem spojrzenia siostry, momentalnie się opamiętała. - No dobrze. Masz rację. Trochę szkoda, że moje miejsce przepadnie, w końcu nie łatwo dostałam się na wyjazd. - westchnęła. Pomiędzy siostrami zapadła cisza. Lina utkwiła wzrok w gipsie, ciężko nad czymś rozmyślając. Lena natomiast wyjrzała przez okno, na park okalający szpital. - Mam! - krzyknęła poszkodowana, podskakując na łóżku. - Pojedziesz za mnie.

- Oszalałaś? - osiemnastolatka teatralnie popukała się w czoło. - To nie podstawówka, że zapłaciłaś za wycieczkę, rozchorowałaś się i na Twoje miejsce może wskoczyć brat czy siostra. Sama mówiłaś, że jest wiele chętnych na liście rezerwowych. I co najważniejsze ... mnie tam nie ma i wcale nie zamierzam być! - dodała dobitnie. Jeszcze czego! Miała jechać za siostrę do zimnej Rosji wymachiwać flagą wśród tłumu tysięcy ludzi? Idiotyczny pomysł.

- Nie daj się prosić. - Lina chciała złożyć dłonie jak na modlitwy, ale w ostatnim momencie przypomniała sobie o gipsie, więc pozostało jej jedynie zrobił słodką minkę. - Ten wyjazd może Ci dobrze zrobić. Poznasz nowych ludzi, nowe miejsce, rozerwiesz się. Monachium jedynie Cię dobija! 

- I jak Ty to sobie wyobrażasz? - Lena wywróciła oczami. Od głupiego pomysłu Liny zaczęła ją boleć głowa.

- Normalnie. Jesteśmy bliźniaczkami. Lina ... Lena ... co za różnica! - machnęła ręką. - Weźmiesz moje dokumenty, nikt się nie połapie. - uśmiechnęła się szeroko. Lena patrzyła na siostrę z niedowierzaniem. Wiedziała że Lina ma szalone, wręcz idiotyczne pomysły, ale żeby do tego stopnia?! Proponować podszycie się pod czyjąś tożsamość osobie, która ma zamiar studiować prawo? Tak ... to w stylu Liny. Lena wiedziała że jeszcze nie zgłupiała na tyle, aby posłuchać siostry ...

***

Witam! Półtora roku temu odeszłam ze świata opowiadań i teraz wracam ... no właśnie nie wiem czy z wielkim przytupem. Oczywiście prolog, jak to zwykle bywa, nie powala jakoś szczególnie na kolana, no ale jakoś trzeba zacząć. Cóż ... mam nadzieję że historia, która będzie miała miejsce podczas Igrzysk Olimpijskich, przypadnie wam do gustu. Także zapraszam do czytania i komentowania :) Z chęcią przyjmuje zaproszenia na wasze blogi. Pozdrawiam! ;*